Köylülerime

Anamız birdir, aynı memeden emmişiz dostlar.
Kan kardeşiz, sizlere kanım kaynıyor.
Sizlerle beraber herk ettik toprağı,
Beraber yattık hapiste, beraber teskere aldık
Ve maniler yaktık hasret için;
Gülemediysek de boş verdik beraber...
Halay mı çekmedik kol kola,
Horon mu tepmedik diz dize,
Çepken mi vermedik rüzgâra?
Koyun koyuna yattık toprak duvarlarda
Sıtmayla, sığırla, davarlarla...
Daha da yatarız dostlarım daha da...
Gün gelirse eğer
Halay çeker, türkü söyler gibi yanyana
Mavzer mavzere verip de
Düşmana kurşun da atarız.
Sizlere kanım kaynıyor, yabancı değilsiniz bana...



(Ant, 1943 ?)


Bu şiirin öyküsünü, Enver Gökçe'nin kendi sesinden dinleyebilirsiniz:



---------
Kaynak : Enver Gökçe Yaşamı Bütün Şiirleri, Ankara Yayın Üretim Kooperatifi AYKO YAYINLARI: 4, Sanat ve Kültür Dizisi: 2, Ankara, Aralık-1981, sf.86.